Na Zaciszu mieszkał wielki, choć zapomniany dziś człowiek. Zaprojektował kościół Floriana i budynki w Warszawie. Doprowadził do świetności folwark Zacisze. To on rozpoczął parcelację i sprzedaż działek ( jego syn Zygmunt proces ten jedynie kontynuował). Opisywał nowatorskie metody gospodarowania w czasopismach. Organizował targi, kierował Towarzystwem Rolniczym.
1893
Ignacy Jórski (1852-1905), architekt, ziemianin, dyrektor handlowy Syndykatu Rolniczego Warszawskiego, urodził się w Tarnowie. Studia architektoniczne odbył w Politechnice Lwowskiej. W 1875 r. przeniósł się do Warszawy, gdzie po odbyciu praktyki u A. Wolińskiego i podróży za granicę pracował, budując liczne domy i wille. Jego najważniejszymi projektami są: dom przy ul. Wspólnej 12 i willa Wierzbickiego na Mokotowie. Z a projekt kościoła św. Floriana na Pradze otrzymał od jury konkursowego nagrodę drugą. Projekt p. Ignacego Jórskiego oparty na motywach gdańsko-toruńskich odznaczał się dużą pomysłowością i subtelnością w opracowaniu szczegółów.
1891 r.
Mimo osiągnięć na polu artystyczno- technicznym, „niebawem jednak p. Jórski przerzucił się na pole pracy rolniczej i nabywszy przed kilkunastu laty folwark Zacisze w pobliżu Warszawy, oddał się gospodarstwu z zapałem ( w 1881 roku ). Widząc zaś, że prowadzone w nim dotąd gospodarstwo zbożowo - mleczne nie daje dochodów odpowiadających wysokiej cenie gruntów pod Warszawą uznał, że w tych warunkach tylko gospodarstwo bezinwentarzowe w połączeniu z obszerną uprawą okopowych należycie opłacać się może. Założył zatem, do współki z sąsiadami, suszarnię cykorji, wprowadził na wielką skalę kulturę szparagów, ziemniaków stołowych, wikliny koszykarskiej i t. p. bardziej cennych ziemniopłodów, oborę zaś zwinął wożąc nawóz z Warszawy. Otrzymane z tej reformy gospodarskiej rezultaty wkrótce stwierdziły, że poglądy Jórskiego były ze wszech miar słuszne, gdyż Zacisze zaczęło przynosić dochody bardzo wysokie. Urządziwszy w ten sposób interesa własne i zabezpieczywszy wytrwałą pracą osobistą byt swej licznej rodziny, oddał się pracy publicznej. Dobre wzorce czerpał Jórski na delegacjach ziemiańskich do postępowych gospodarstw, np. majątku Korzybskiego w Rudniku pod Piotrkowem, gdzie wprowadzono optymalną rachunkowość rolniczą. Był autorem licznych artykułów w „Encyklopedji Rolniczej“ oraz „Gazecie Rolniczej”, stałym współpracownikiem redakcji, znanym czytelnikom z wytrawnego pióra, „zabierania głosu w najważniejszych dla rolnictwa krajowego sprawach, bądź też spiesząc z radą i chętnym współudziałom w obradach wszędzie tam, gdzie jego wytrawne zdanie przydać się mogło”.
1898
Ignacy Jórski przez długie lata był członkiem prezydium Sekcji Rolnej, wielokrotnie przyjmował też czynny udział w organizacji wystaw rolniczych. Był inicjatorem rolnych jarmarków nasiennych i przez lat kilka prezesem delegacji jarmarcznej. Piastował funkcję sędziego wystawy nasion (w dziale I: nasiona zbóż, traw, roślin pastewnych, ogrodniczych, kwiatowych itp.). Był referentem Komisji Guberialnej (gub. warszawska), powołanej do zbadania potrzeb rolnictwa, w sekcjach: Walka z wrogami rolnictwa, Środki zmierzające do zmniejszenia pożarów, Środki do rozpowszechnienia udoskonalonych systemów gospodarstwa. Znajdował się w sekcji torfowej lubelskiego Towarzystwa rolnego. W 1897 r. sędziował na Wystawie Inwentarza w dziale V (drób), zorganizowanej na rogu ulic Polnej i Pięknej, która „po dziewięcioletniej przerwie odnawia tradycję perjodycznych popisów publicznych z dziedziny tak ważnej w naszym kraju gałęzi produkcji gospodarstw rolnych”. Liczna publiczność podziwiała nadesłane okazy do działów: koni (232 szt.), bydła (353), owiec (198), trzody (71), królików, drobiu, psów, corso kwiatowe; śledziła konkursy hippiczne; rolnicy zapisywali się na wycieczki do Zaborowa i Nw. Dworu Maz. w celu zwiedzania gospodarstw oraz na referaty nt szczepień czy też maszyn rolniczych. Komisja wystawowa, planując ugrupowanie okazów w działach koni, bydła rogatego i owiec, zdecydowała, że nad umieszczeniem okazów na placu czuwać będzie m.in. sędzia Ignacy Jórski. Jórski był wspólnikiem stowarzyszenia- spółki „Snop” , w której rolnicy mogli ubezpieczać od ognia swoje ruchomości i płody rolne.
1893
1889
Ignacy Jórski był jednym z członków komitetu redakcyjnego „Okólnika Rolniczo-Handlowego”, redagowanego od 1904 r. przy ul. Złotej 25. Tygodnik podawał „dokładne informacje o cenach produktów rolnych, art. spożywczych i budowlanych, koniunkturach rynku, sprawozdania towarzystw rolniczych, losowania papierów publicznych”.
W 1898 r. Ignacy Jórski nabył za 52 200 rubli od Wacława Kiwerskiego dobra Moszenki w pow. lubelskim. Jednocześnie oferował „dla ogrodników pod sady i warzywa stosowną ziemię za rogatkami ząbkowskiemi w Zaciszu, na morgi”. Korzystając z uruchomienia kolejki mareckiej, od 1898 r. zaczął sprzedawać działki w jej sąsiedztwie, zamieszczając w prasie ogłoszenia o treści: „Zacisze!! 5 minut!! 5 kopiejek!! kolejką markowską. Place na raty, przy samej kolejce od 10 kop. łokieć. Tytuł własności po zapłaceniu 1/3 części. Wolno budować. Warunki nadzwyczaj dogodne. Wiadomość w kancelarji folwarku Zacisze”.
1899
Jórski ofiarował 110 rubli na organizację kursów rolniczo-ogrodniczych Towarzystwa Pszczelniczo-Ogrodniczego w Pszczelinie. Było to „jedyne w Królestwie Polskim miejsce, gdzie synowie gospodarzy drobnych mogą się kształcić i przygotowywać do sumiennej i umiejętnej pracy w swoim zawodzie. Pożytek z tych kursów jest oczywisty, powinien się więc ich losem interesować każdy, kto rozumie, że kultura i bogactwo kraju zależy w znacznym stopniu od oświaty i od sprawności gospodarczej warstwy włościańskiej”.
cdn.
( źródła na życzenie ).